camperaar zit een uur lang naar mij te staren

camperaar

Camperaars komen graag op camperplaatsen, meer dan op campings. Er zijn camperplaatsen, die je kan reserveren. Dit zijn ook populaire plaatsen. Vooral in de weekeinden kunnen daar alle plaatsen bezet zijn. Ook in het voor- en najaar. Op zulke camperplaatsen gelden ook vaste aankomst- en vertrektijden om niet tot conflicten te komen. Dat kan tot opmerkelijke situaties leiden.

WIJ WILLEN WAT EERDER KOMEN

Wij zijn een paar dagen op Camperplaats De Steenanjer in Ommen. In mijn blog eigen camper inrichten en wegwezen schrijf ik er over. Een mooi gelegen camperplaats. Dus populair, dus is reserveren nodig. Je mag vanaf twee uur in de middag aankomen en moet om twaalf uur in de middag weer vertrokken zijn. Wij zijn er van donderdag tot zondag. Wij willen graag al in de morgen op de camperplaats aankomen, om daarna nog een stuk te kunnen fietsen. Ik bel een paar dagen van tevoren om te horen of dat goed is. Het is goed en de mevrouw aan de telefoon zegt er meteen bij dat zij het prettig vindt dat ik er even over bel.

CAMPERPLAATS MET PRETTIG VERBLIJF

Het verblijf op Camperplaats De Steenanjer  is prettig. De voorzieningen zijn goed en schoon. Vanaf vrijdag is iedere plaats bezet. Maar de plaatsen zijn ruim, waardoor je nauwelijks last hebt van elkaar. Het zijn wel allemaal leeftijdsgenoten, ik schat ouder dan 55 jaar. En het is weer een feest om te kijken naar al die verschillende typen campers.

ZONDAG VERTREKKEN WIJ WEER

In de loop van zondagmorgen gaan we langzamerhand opruimen, zodat we tegen twaalf uur kunnen vertrekken. Langzamerhand, omdat het niet snel hoeft, omdat je met een camper niet veel hebt op te ruimen, omdat het een camper is.

EN DAAR KOMEN DE EERSTE VOLGENDE CAMPERS ALWEER

In de loop van de morgen komen er campers de camperplaats oprijden, die we hier nog niet hadden gezien. Het blijken de eerste volgende gasten alweer te zijn. Eén camper stopt vlak voor de plaats waar wij staan. Het is elf uur. Ik ben net de kampeerstoelen aan het inklappen. De man achter het stuur kijkt me aan en vraagt hoelang het nog gaat duren. Ik zeg: ik denk een uur, want dan moeten we weg zijn. Hij zegt daarop niets meer tegen mij. Hij stapt uit en loopt richting het kantoor van de eigenaar van de camperplaats.

DOE MAAR RUSTIG AAN, WANT HIJ IS TE VROEG

De eigenaar van de camperplaats komt naar onze plaats gelopen. Hij gaat naar mij toe en zegt dat ik het maar rustig aan moet doen. De man wil weliswaar onze plaats op, maar dat mag eigenlijk pas om twee uur in de middag. En, hij heeft niets van tevoren laten weten. Dat hebben wij wel gedaan, bevestigt de eigenaar van camperplaats nog eens. Dus de man moet maar wachten tot wij weg zijn.

CAMPERAAR STAART EEN UUR LANG

De plaats naast ons is inmiddels vrij gekomen. De man, die op onze plaats wil, parkeert zijn camper zodanig naast ons dat hij van achter het stuur naar ons kan kijken. Hij staart vervolgens een uur lang mijn kant op. Als ik terugkijk kijk ik direct in zijn starende ogen. Hij vertrekt geen spier, zittend achter het stuur van zijn camper opzij kijkend, in steeds dezelfde houding. Hij lijkt zijn ogen niet te knipperen. Dit beeld vergeet ik niet snel meer: borstelsnor, brilletje en opengesperde ogen. Hilarisch!

VERDER RUSTIG AAN MET OPRUIMEN

Wij gaan rustig verder met opruimen. Fietsen op het fietsenrek. Snoer van de elektriciteit loshalen. Snoer zorgvuldig oprollen. Alle buitenkastjes nalopen en afsluiten. Poten van de camperunit omhoog draaien, ook beheerst en zorgvuldig.

EN DAN MOET IK NOG PLASSEN

Tja, en dan blijk ik nog te moeten plassen voor de rit naar huis begint. Ik kan daarvoor natuurlijk in de wc van de camper terecht. Maar dat doe ik niet. Ik besluit gebruik te maken van de toiletten in het sanitairgebouw van de camperplaats. Dus loop ik daar in een rustig tempo heen. Net tegen twaalf uur ben ik weer terug bij onze camper. Wij stappen in en rijden weg van de camperplaats.

TOCH LIJKEN DIE OGEN ANDERS

Hoewel de man een uur lang in één houding en met dezelfde blik naar ons heeft zitten staren, lijkt bij ons vertrek van de camperplaats toch iets in zijn blik te zijn veranderd. Zijn ogen lijken wat bozer te staan dan toen hij begon met staren. Was het nu zijn bedoeling om met zijn staren ons zo snel mogelijk weg te krijgen?

 

 

Wil je reageren op deze blog?  Ga dan met de groene knop naar de postbus van deze website. Wil je er ook bij vermelden op welke blog je reageert?

Wil je deze blog met anderen delen? Dan mag je met de blauwe knop naar LinkedIn en met de rode knop naar Pinterest; met de oranje knop stuur je een mail naar een bekende van je om hem of haar te laten weten dat je de blog interessant vindt. Bedankt voor de door jou getoonde interesse in deze blog.